Η Μuscat είναι η πόλη των σουλτάνων και πρωτεύουσα της χώρας που εντυπωσιαζει κάθε επισκέπτη με την συναρπαστική Αραβική αρχιτεκτονική. Για να ανακαλύψτε την ιστορία και τον αρχαίο πολιτισμό της πόλης επιβάλλεται μια επίσκεψη στο μεγάλο Μουσουλμανικό Τέμενος, στο Μουσείο Al Zubair, όπου παρουσιάζεται η πορεία και η ανάπτυξη του Ομάν στο διάβα των αιώνων. Άξιο θαυμασμού είναι και το βασιλικό παλάτι Al Alam του σουλτάνου Qaboos, που πλαισιώνεται από τα οχυρά Mirani Portuguese & το Al Jalali. Όσο για το Grand Mosque; Είναι ένα μοναδικό ισλαμικό αρχιτεκτόνημα, δώρο του Σουλτάνου Qaboos προς στο έθνος.

Η παλιά πόλη, στριμωγμένη ανάμεσα στην θάλασσα και τους λόφους είναι γεμάτη ιστορία…το λιμάνι, όπου τα ονόματα των πλοίων τον 17ο αιώνα χαράζονταν στους βράχους προστατεύεται ακόμα από τα δίδυμα φρούρια, τα τείχη της παλιά πόλης ακόμα είναι όρθια και τα παραδοσιακά παζάρια σφύζουν από ζωή. Μια βόλτα στο σύγχρονο λιμάνι Muttrah, όπου υπάρχει και μια παραδοσιακή αραβική αγορά θα σας βάλει σίγουρα στο κλίμα της σύγχορονης αλλά ταυτόχρονα και παραδοσιακής αυτής πόλης. Κατά μήκος της προκυμαίας της Corniche θα δείτε ανθρώπους να πηγαίνουν πάνω-κάτω κουβαλώντας τόνους ψάρια, άλλους να τα καθαρίζουν και άλλους να παζαρεύουν. Στην ίδια περιοχή θα βρείτε μαγαζάκια που εμπορεύονται αντίκες, υφάσματα, ινδικά και ομανικά αντικείμενα μέχρι και χρυσό. Σε κάθε σας βήμα θα σας συντροφεύει η ευωδιά μπαχαρικών και το μεθυστικό άρωμα του ναργιλέ. Η Muscat έχει να προσφέρει υπέροχες μαγευτικές αμμουδερές παραλίες, ένα πλούσιο υποθαλάσσιο κόσμο που καθιστά τα νερά της ιδανικά για τους λάτρεις των καταδύσεων, αλλα και επιβλητικά απόκρημνα βουνά με γραφικά φαράγγια, αλλά και πεδιάδες .

Στα νότια του Oman η περιοχή γύρω από την Salalah προσφέρει τοπία μοναδικά στην Αραβία. Στην ακτή φοινικόδεντρα φυτρώνουν στην άκρη της θάλασσας, μπανανιές βρίσκονται παντού και στους ήρεμους κόλπους βρίσκουν καταφύγιο κοπάδια από φλαμίνγκο, πελαργούς, ερωδιούς και πάπιες. Στην ενδοχώρα οι καμπύλες των βουνών Dhofar είναι γεμάτες από συκιές και ελιές.

Αυτό που συγκλονίζει τον επισκέπτη είναι, πέρα από τα απαράμιλλης ομορφιάς τοπία, ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο κατορθώνει αυτή η χώρα να παντρεύει το παρελθόν με το παρόν, την Ιστορία με τη σύγχρονη πραγματικότητα.

Το κλίμα του Ομάν είναι θερμό και ξερό, με υψηλή υγρασία, ιδιαίτερα στις παράκτιες περιοχές. Η περίοδος από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο είναι αυτή με τις υψηλότερες θερμοκρασίες και τα υψηλότερα ποσοστά υγρασίας. Ο μέσος όρος ετήσιας θερμοκρασίας είναι 28°C, οι ορεινοί όγκοι της χώρας είναι εκτεθειμένοι στους μουσώνες, που προκαλούν άφθονες βροχές.

Στην αρχαιότητα η περιοχή που αποτελεί το σημερινό Ομάν ήταν γνωστή στους Έλληνες ναυτικούς ως Λιβανωτοφόρος Χώρα. Τόπος ορεινός και δύσβατος με ατμόσφαιρα βαριά και ομιχλώδη. Στα βουνά φύτρωναν τα δέντρα από τα οποία εξαγόταν το λιβάνι (εξ' ου και η ονομασία) το οποίο ήταν και η κύρια πηγή εσόδων αυτού του βασιλείου. Οι κάτοικοι του Ομάν ήταν από τους πρώτους που ασπάστηκαν το Ισλάμ. Με την αποδοχή του Ισλάμ το Ομάν έγινε μία πολιτεία Ιμπάντι με την εξουσία ενός εκλεγμένου ιμάμη. Τα πρώτα χρόνια της μουσουλμανικής επιρροής το Ομάν έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο στους πολέμους της αποστασίας που ακολούθησαν τον θάνατο του Μωάμεθ, αλλά πήρε μέρος και στις μεγάλες μουσουλμανικές επεκτάσεις σε ξηρά και θάλασσα στο Ιράκ, την Περσία και ακόμα μακρύτερα. Τη δεκαετία του 1690 ο ιμάμης του Ομάν, Σαίφ Μπιν Σουλτάν επεκτάθηκε κατά μήκος της ανατολικής ακτογραμμής της Αφρικής. Εμπόδιο στα σχέδιά του αποτέλεσε κατά κύριο λόγο το οχυρό Ζεσούς, θέση άμυνας της πορτογαλικής φρουράς της Μομπάσα στη σημερινή Κένυα. Μετά από μία διετή πολιορκία, ο Σαίφ το κατέκτησε το 1698. Από τότε και μετά ο στρατός του Ομάν εκδίωξε αρκετά εύκολα τους Πορτογάλους από τη Ζανζιβάρη και όλες τις παράκτιες περιοχές βόρεια από τη Μοζαμβίκη. Η Ζανζιβάρη είχε ιδιαίτερη σημασία καθώς αποτελούσε τη σημαντικότερη αγορά σκλάβων της ανατολικής αφρικανικής ακτής και γρήγορα έγινε ισχυρή κτήση της αυτοκρατορίας του Ομάν. Η σημασία που της αποδόθηκε διαφαίνεται και από την απόφαση του ισχυρότερου σουλτάνου του Ομάν κατά το 19ο αιώνα, Σαίντ Ιμπν Σουλτάν, να καθιερώσει τη Ζανζιβάρη ως τόπο κατοικίας του από το 1837.