Χαρακτηρίζεται από όμορφες αμμώδης παραλίες με τους «δαντελωτούς» κοραλλιογενείς σκοπέλους και τη μαγεία της ιστορικής Stown Town (Πετρούπολη) πρωτεύουσα της Ζανζιβάρης. Ο πολιτισμός της έχει δεχθεί επιρροές από Πέρσες, Άραβες, Ινδούς, Πορτογάλους, Άγγλους και τους Αφρικανούς. Ανάμεσα στα αξιοθέατα της πόλης περιλαμβάνονται αρκετά τζαμιά, δύο καθεδρικοί ναοί, εκ των οποίων ο ένας βρίσκεται στη θέση της παλιάς αγοράς των σκλάβων, τα Περσικά Λουτρά και το σπίτι όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο διάσημος εξερευνητής Λίβινγκστον.

Οι παλιές συνοικίες της πόλης, γνωστές ως «Λίθινη Πόλη» έχουν ανακηρυχθεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς από την UNESCO. Τα νερά του Ινδικού είναι εκπληκτικά γεμάτα με μικρά νησιά που τα περιβάλλουν κοραλλιογενείς ύφαλοι και αποτελούν καταφύγιο για πολλά ενδημικά ζώα.

Εξαίσιες παραλίες με ψιλή λευκόχρυση άμμο, γαλαζοπράσινα νερά κάτω από το καυτό ήλιο του Ινδικού θα σας εντυπωσιάσουν. Απολαύστε ένα τροπικό κοκτέιλ κάτω από τη σκιά των φοινικόδεντρων και αφεθείτε στη φιλοσοφία του νησιού, που συνοψίζεται στη φράση Hakuna Matata. Οι κάτοικοι της Ζανζιβάρης είναι καλοσυνάτοι και φιλικοί, όπου και αν πάτε θα σας υποδεχθούν φωνάζοντας τζάμπο που σημαίνει καλημέρα και καρίμπου που σημαίνει καλώς ήρθατε. Καρίμπου λοιπόν στο πανέμορφο νησί των μπαχαρικών!

Το κλίμα της Ζανζιβάρης είναι τροπικό και έτσι ο καιρός δεν έχει μεγάλες διακυμάνσεις. Ιδανικος μήνας επίσκεψης θα ήταν ο Αύγουστος που η ζέστη είναι ανεκτή και τα βράδια δροσερά. Αν συνδυάσετε το ταξιδι σας με σαφάρι η καλύτερη εποχή είναι Ιανουάριος - Φεβρουάριος. Αποφύγετε τη περίοδο Μαρτίου - Μαϊου λόγω έντονων βροχοπτώσεων.

Η παρουσία μικρολιθικών εργαλείων δείχνει ότι η Ζανζιβάρη κατοικείτο από ανθρώπους για τουλάχιστον 20.000 χρόνια,η οποία ήταν στην αρχή της Ύστερης Λίθινης Εποχής. Οι πόλεμοι στην Ασία και η ανάπτυξη του εμπορίου, κινητοποίησαν τους Πέρσες, τους Άραβες και τους Ινδούς να επισκεφθούν ή να μεταναστεύσουν στη Ζανζιβάρη. Το 1698, η Ζανζιβάρη υπήχθη υπό τον έλεγχο του Σουλτανάτου του Ομάν. Το 1832 ο Said bin Sultan μετέφερε την πρωτεύουσα του από το Μουσκάτ, Ομάν στην Στόουν Τάουν στην Πόλη της Ζανζιβάρης. Μετά το θάνατο του Said, δύο από τους γιους του, αγωνίστηκαν σκληρά για τη διαδοχή. Η διαθήκη του Said χώριζε την κυριαρχία των κτήσεών του σε δύο χωριστά Πριγκιπάτα, με τον Majid bin Said να γίνεται τελικά ο πρώτος Σουλτάνος ​​της Ζανζιβάρης. Ως το 1890, οπότε και έγινε προτεκτοράτο, είχε εδραιωθεί η βρετανική κυριαρχία και οι Βρετανοί διόρισαν τους πρώτους «βεζίρηδες» την περίοδο από το 1890 ως το 1913 και στη συνέχεια Βρετανούς εποίκους το 1913 με 1963. Στις 10 Δεκεμβρίου του 1963 η Ζανζιβάρη ανακηρύχθηκε συνταγματική μοναρχία και ανεξάρτητο κράτος από το Ηνωμένο Βασίλειο. Το νέο καθεστώς υπήρξε βραχύβιο, καθώς ο Σουλτάνος και η δημοκρατική του κυβέρνηση ανατράπηκαν στις 12 Ιανουαρίου 1964 και στις 26 Απριλίου της ίδιας χρονιάς η Ζανζιβάρη ενώθηκε με την Τανγκανίκα και δημιουργήθηκε το σημερινό κράτος της Τανζανίας, της οποίας η Ζανζιβάρη παραμένει μια ημι-αυτόνομη περιοχή.