Θεωρείται το πιο κοσμοπολίτικο νησί του Ινδικού . Είναι ένας παράδεισος στον οποίο θα αφεθείτε μαγεμένοι, θα ξεκουραστείτε, θα αποδράσετε από την καθημερινότητα, θα ανανεωθείτε. Οι προσφερόμενες υπηρεσίες στα ξενοδοχεία του νησιού είναι άριστες και θα ευχαριστήσουν και τον πλέον δύσκολο πελάτη. Δεν είναι μόνο οι καταπληκτικές παραλίες που κάνουν τον Μαυρίκιο ένα νησί τόσο προσφιλές στους λάτρεις της θάλασσας και των θαλάσσιων sports η ενδοχώρα έχει επίσης πολύ ενδιαφέρον. Φαράγγια πνιγμένα στο πράσινο, ορμητικά ρυάκια, καταρράκτες, πολύχρωμα λουλούδια και δέντρα, οι εναλλαγές στους τόνους του πράσινου είναι πραγματικά αναρίθμητες, τα μικρά γραφικά χωριουδάκια και οι ατέλειωτες φυτείες του ζαχαροκάλαμου αλλά και του τσαγιού, συνθέτουν ένα σκηνικό τόσο συναρπαστικό που αξίζει να το ζήσετε.

Ο Μαυρίκιος είναι από τα ελάχιστα μέρη στον κόσμο που μπορεί κανείς να απολαύσει όλα τα θαλάσσια sports όλο τον χρόνο. Και αυτό γιατί όλο το νησί περιβάλλεται από κοραλλιογενή ύφαλο έναν από τους μεγαλύτερους στον κόσμο, έτσι οι λιμνοθάλασσές του είναι ήρεμες και ζεστές όλο το χρόνο . Η ποικιλία των χρωμάτων, των γεύσεων, των εθίμων και των πολιτισμών θα σας συναρπάσουν. Οι κάτοικοί του είναι στην πλειονότητα τους Ινδικής καταγωγής, αλλά υπάρχουν και αφρικανοί, ευρωπαίοι και κινέζοι. Ομιλούνται τα αγγλικά, τα γαλλικά και τα κρεολικά.

Ο Μαυρίκιος βρίσκεται στον 20ο παράλληλο λίγο πιο κάτω από τον τροπικό του Καρκίνου και στον 57ο μεσημβρινό, είναι νησί ημιτροπικό και ηφαιστιογενές. Η καλοκαιρινή περίοδος στον Μαυρίκιο αρχίζει τον Νοέμβριο μέχρι τον Απρίλιο. Δεν υπάρχει περίοδος βροχών, ενώ ακόμα και τον χειμώνα μπορείτε να κάνετε μπάνιο στην θάλασσα (θερμοκρασία νερού 23-24 βαθμοί Κελσίου). Συνιστώμενα ρούχα είναι σπορ απογευματινά, και για εξόδους βραδινές σε καζίνο και καλά εστιατόρια χρειάζεστε βραδινό ντύσιμο . Απαραίτητη για την περίοδο Ιούνιο – Σεπτέμβριο είναι η ζακέτα και το σακάκι.

Εάν επισκεφτείτε το νησί τον χειμώνα τους από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο συνιστούμε να επιλέξετε ξενοδοχείο στην βόρεια και βορειοδυτική πλευρά του νησιού.

Το νησί του Μαυρίκιου ήταν γνωστό στους Άραβες και Ινδονήσιους ναυτικούς από τον 10ο αιώνα. Πρώτοι όμως εγκαταστάθηκαν οι Πορτογάλοι το 1507, οι οποίοι και ίδρυσαν σε αυτό μία βάση ανεφοδιασμού, χωρίς όμως κάποιο μόνιμο οικισμό. Το 1598, τρία πλοία από έναν Ολλανδικό στόλο με προορισμό τα νησιά των μπαχαρικών κατέληξαν στον Μαυρίκιο σε συνέχεια ενός τυφώνα. Οι ναυτικοί αυτοί έδωσαν στο νησί το σημερινό όνομά του για να τιμήσουν τον πρίγκηπα Μαυρίκιο του Νασσάου, κυβερνήτη και κληρονόμο των Κάτω Χωρών. Το 1638, οι Ολλανδοί ίδρυσαν και την πρώτη μόνιμη αποικία, την οποία όμως εγκατέλειψαν κάποιες δεκαετίες αργότερα λόγω των δυσμενών κλιματικών συνθηκών. Το 1715, οι Γάλλοι, οι οποίοι κατείχαν το γειτονικό νησί Μπουρμπόν (το σημερινό Ρεϋνιόν), κατέλαβαν τον Μαυρίκιο και τον μετονόμασαν σε Ιλ ντε Φρανς (δηλ. το νησί της Γαλλίας). Με τη Γαλλική κυριαρχία, στο νησί αναπτύχθηκε μία εύρωστη οικονομία βασισμένη στην παραγωγή ζάχαρης. Κατά τους Ναπολεόντειους πολέμους (1803-1815), το νησί έγινε στόχος των Βρετανών, οι οποίοι προσπάθησαν να το καταλάβουν. Παρά τη νίκη των Γάλλων στη ναυμαχία του Γκραντ Πορτ, οι Γάλλοι παρέδωσαν τον Μαυρίκιο τρία χρόνια αργότερα μετά από μία απόβαση των Βρετανών στην τοποθεσία Καπ Μαλερό. Η επίσημη παράδοση του νησιού στο βρετανικό στέμμα έγινε το 1810 με τον όρο της διατήρησης των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας γης και περιουσίας για τους Γάλλους αποίκους, αλλά και τη διατήρηση της Γαλλικής γλώσσας και νομοθεσίας σε αστικά και ποινικά θέματα. Με τη βρετανική κυριαρχία, το όνομα του νησιού επανήλθε ως Μαυρίκιος.