Οι Φιλιππίνες είναι μια χώρα προικισμένη με 7.107 νησιά, με φυλές ξεχασμένες από τον χρόνο, με παραλίες που δίνουν νόημα στη λέξη "εξωτικές", με πυκνή βλάστηση που κρύβει το φως του ήλιου και με τη μεγαλύτερη θαλάσσια βιοποικιλότητα συμπληρώνεται ένα πάζλ με τα ομορφότερα τοπία που έχει δει το ανθρώπινο μάτι. Οι παραλίες στις Φιλιππίνες θεωρούνται οι καλύτερες στον κόσμο για καταδύσεις. Εξερευνήστε τη περιοχή του Σεμπού με την ιδιαίτερη του αρχιτεκτονική, το Μπόχολ με τους λόφους σοκολάτας, το Μποροκάι που είναι ένας από τους τελευταίους παράδεισους της γης και το μεγαλύτερο από τα νησιά των δυτικών Φιλιππινών, Παλαουάν που διλοξενεί το εθνικό πάρκο του Puerto Princessa, και τη περιοχή του El Nido με τις ολόλευκες εξωτικές του παραλίες.

To Λουζόν δεν είναι μόνο το μεγαλύτερο νησί των Φιλιππίνων, είναι και το σπίτι για τους μισούς τουλάχιστον κατοίκους αυτής της χώρας. Εδώ βρίσκεται και η πρωτεύουσα της χώρας Μανίλα, η οποία διαθέτει πλούσια ιστορία. Η πόλη ιδρύθηκε το 1571 στην ανατολική ακτή του Λιμανιού της Μανίλα από τους Ισπανούς κατακτητές. Αποδεικτικά στοιχεία της Ισπανικής κατοχής είναι εμφανή στο παλιότερο κομμάτι της Μανίλα, στην «εντός των τειχών» περιοχή της πόλης, Intramuros, η οποία αποτελεί τον πρώτο Ισπανικό οικισμό και έναν περίκλειστο θύλακα που περιέχει αρχαία και ιστορικά κτίρια. Η Μανίλα αποτελεί σήμερα έναν δημοφιλή προορισμό για διακοπές που χρησιμοποιείται συχνά από τους τουρίστες ως πύλη εξόδου προς τα διάφορα τουριστικά θέρετρα που βρίσκονται γύρω από τις Φιλιππίνες. Ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Luzon, βρίσκεται στο κεντρικό ορεινό τμήμα, στο Banaue και δεν είναι άλλο από τους φημισμένους ορυζώνες που σκάλισαν οι Ifugao, στις απότομες πλαγιές πριν από 2.000 χρόνια. Σήμερα, οι οι ορυζώνες αυτοί περιλαμβάνονται στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO και κάποιοι λένε ότι είναι το 8ο θαύμα του κόσμου.

Ένας από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς των Φιλιππίνων είναι το νησί Boracay, το οποίο είναι διάσημο για τις παραλίες του, ειδικά για τη Λευκή παραλία - μήκους περίπου τεσσάρων χιλιομέτρων, και είναι η κύρια τουριστική παραλία του νησιού γνωστή σε όλο τον κόσμο. Αν ψάχνετε για παρθένα τροπική φύση, ερημικές παραλίες και απεχθάνεστε την πολυκοσμία, το θόρυβο και την κίνηση, τότε το Palawan είναι το νησί σας. Ένα από τα σημαντικά αξιοθέατα του Palawan, είναι ο φημισμένος υπόγειος ποταμός( St. Paul river) ο οποίος ρέει κάτω από το βουνό σε ένα φυσικό τούνελ μήκους 8 χιλιομέτρων πριν εκβάλει από ένα χαμηλό άνοιγμα στη θάλασσα της Ν. Κίνας. Η περιοχή έχει ανακηρυχθεί Εθνικό Πάρκο και οι εκβολές του ποταμού βρίσκονται 4 χιλιόμετρα μακριά από το Sabang, σε ένα σημείο με οργιώδη βλάστηση και γαλαζοπράσινα νερά. Κρυμμένο ανάμεσα σε ψηλούς κάθετους βράχους, το El Nido είναι ένας πανέμορφος προορισμός, από τον οποίο μπορείτε να περιηγηθείτε σε μια περιοχή με κατάσπαρτα νησάκια και ασβεστολιθικούς βράχους καλυμμένους από τροπική βλάστηση με αμέτρητες παραλίες, γαλαζοπράσινα νερά και λευκή άμμο. Το τοπίο έχει αρκετά κοινά με τo Krabi της Ταϊλάνδης και το Halong Bay του Βιετνάμ.

Το κλίμα στις Φιλιππίνες είναι υγρό και ζεστό με θερμοκρασίες γύρω στους 25 βαθμούς ολόκληρο το χρόνο ενώ η περίοδος των βροχών δεν είναι κοινή για όλα τα νησιά. Σε γενικές γραμμές οι λιγότερες βροχές πέφτουν από Ιανουάριο μέχρι Μάιο που είναι και οι καλύτεροι μήνες για να ταξιδέψετε. Περίπου 20 τυφώνες επισκέπτονται τις Φιλιππίνες κάθε χρόνο, και εμφανίζονται συνήθως μεταξύ Ιουλίου και Σεπτεμβρίου. Το κλίμα στις Φιλιππίνες είναι αρκετά πολύπλοκο και ο καιρός σε γενικές γραμμές αλλοπρόσαλλος, για αυτό θα πρέπει να το δείτε με προσοχή ανάλογα με τα νησιά και τις περιοχές που σκοπεύετε να επισκεφτείτε.

Οι σημερινές Φιλιππίνες κατοικήθηκαν από τους προϊστορικούς χρόνους κατά κύματα από τους Νεγκρίτος, τους Πρωτο - Ινδονήσιους και τους Μαλαίους. Ακολούθησαν οι νεγροειδείς Πυγμαίοι, οι Κινέζοι, οι Ιάπωνες και άλλοι, από τους οποίους προήλθαν οι σύγχρονοι Φιλιππινέζοι. Στα τέλη του 14ου αιώνα ήρθε ο ισλαμισμός στις νότιες Φιλιππίνες και επεκτάθηκε σε όλα τα νησιά του αρχιπελάγους των Φιλιππίνων. Ήδη από το 1512 οι Πορτογάλοι γνώριζαν την ύπαρξη των νησιών και το 1521 ο μεγάλος εξερευνητής Μαγγελάνος τα εξερεύνησε. Το 1565 οι Φιλιππίνες ανακηρύχτηκαν κτήση του ισπανικού κράτους και το 1571 ιδρύθηκε η Μανίλα η οποία καθιερώθηκε ως πρωτεύουσα της νέας ισπανικής αποικίας. Για πολλά χρόνια η Μανίλα δέχθηκε πολλές απειλές από τους Βρετανούς, τους Κινέζους, τους Ολλανδούς, τους Γάλλους, τους Ιάπωνες και τους Πορτογάλους. Η σημαντικότερη απώλεια για την Ισπανία ήταν η προσωρινή κατάκτηση της πρωτεύουσας Μανίλα από τους Βρετανούς το 1762. Ο Ισπανοαμερικανικός πόλεμος άρχισε στην Κούβα το 1898 και έφθασε σύντομα στις Φιλιππίνες, όταν ο Τζόρτζ Ντιούι επικράτησε των Ισπανών στη ναυμαχία του κόλπου της Μανίλα. Ο Αγκουινάλδο κήρυξε την ανεξαρτησία των Φιλιππίνων στις 12 Ιουνίου 1898 και έγινε αρχηγός του κράτους. Ως συνέπεια της ήττας της στον πόλεμο, η Ισπανία παραχώρησε τις Φιλιππίνες, μαζί με την Κούβα, το Γκουάμ και το Πουέρτο Ρίκο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η θέση της χώρας ως αποικίας άλλαξε, όταν ιδρύθηκε η Κοινοπολιτεία των Φιλιππίνων, το 1935, η οποία παρείχε μεγαλύτερη αυτοδιοίκηση. Τα σχέδια για την αύξηση της ανεξαρτησίας κατά τη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας διακόπηκαν κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, όταν εισέβαλε η Ιαπωνία και κατέλαβε τα νησιά. Αφότου νικήθηκαν οι Ιάπωνες το 1945, οι Φιλιππίνες επέτυχαν ανεξαρτησία από τις Ηνωμένες Πολιτείες στις 4 Ιουλίου 1946.